XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Arrotzak euskal-dantzara etorte ontan, or daude izkuntzalariak.
Iru izendatuko ditugu, Leizarragaren egunetakoak irurak: Nikolas Landuchio, Smet edo Vulcanius delakoa, eta Escaligero; italiarra, Belgikakoa, eta frantsesa.
Euskaraz titulu auxe du:
Oraintsu Agud eta Mitxelena jaunek argitara emana da.
Geien batean, Bizkai-arabako kutsua dute nabarien.
Landuchiok, bidez aurkitzen zituen euskaldunei galde eginez apurka apurka egin zuela dirudi.
Baita ere badirudi askok errezegi ematen ziotela erantzune galde-egileari, eta bat batean erdal-itza ematen.
Orregatik erderakadez beterik dago, baina ez itz jator eta jakingarririk gabe.
Euskaraz duen tituluaren azpian, Leizarragaren gogarako itzak dakazki: latinezko Jaungoikoai honraeta gozoa ez besteri
.
Garai bereko Aita Marianaren itz batzu ez baziren ere izan euskaldunen bearrientzat atsegingarri, Scaliger onenak oso bestelakoak ditugu.
Ona emen, Etxeberri Sarakoak euskarara itzuIi zituen bezala: Euskarak
Bere Parergon
delakoan, Jornandes-en liburuari ezarri zion eraskinean, euskararen berri eman nai izan zuen.
Eta, ain zuzen,
Bere gaztetan, Españiatik ibilia zen, bi Mendozatarren morroi eta zerbitzari.
Gero, bere errialdera itzuli zenean, kalvinista egin zen.
Argi ta garbi dio euskara literaturarako gai dela, eta kultur-izkuntza bilaka daitekeala, BeIgikako izkuntzaren einean.
Eta gure izkuntza onen eredu zenbait eman nairik, iztegi laburtxo bat sartzen du bere liburuan, baita ere, Leizarragaren Testamentu Berritik arturik,